استفاده از یک جاذب دینامیکی غیرخطی برای کاهش دامنه ارتعاش در یک سیستم غیرخطی

یکی از روش های مهم برای جلوگیری از تشدید در سیستم ارتعاشی اصلی، استفاده از جاذب دینامیکی ارتعاش می باشد. جاذب دینامیکی ارتعاش، یک سیستم فرعی مکانیکی است که برای کاهش دامنه ارتعاشات و جلوگیری از تشدید سیستم ارتعاشی اصلی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مقاله، استفاده از جاذب دینامیکی غیرخطی به صورت تیر یک سر گیردار با یک جرم متمرکز درانتهای آن به منظور کاهش دامنه ارتعاشات نوسانگر غیرخطی تشدید شده می باشد. سیستم ارتعاشی اولیه شامل جرم، فنر غیرخطی و میرایی ویسکوز است و نیروی تحریک هارمونیک به آن اعمال شده و باعث تشدید سیستم می شود. در این حالت برای کاهش دامنه ارتعاش، از یک جاذب دینامیکی غیرخطی استفاده شده است. به این منظور ابتدا، انرژی جنبشی و انرژی پتانسیل سیستم ارتعاشیمحاسبه شده و سپس با استفاده از معادلات لاگرانژ، معادلات حاکم بر سیستم استخراج می شود. با توجه به غیرخطی بودن معادلات حرکت، برای حل معادلات حاکم، از روش مقیاس های چندگانه استفاده میشود. در نتایج حاصل، تأثیر جاذب دینامیکی ارتعاش غیرخطی بر کاهش دامنه ارتعاشات نوسانگر تشدید شده، به خوبی قابل مشاهده است. همچنین در انتها تأثیر پارامترهای اصلی جاذبدینامیکی غیرخطی بر روی دامنه ارتعاشات سیستم اولیه نیز بررسی می شود

کلیدواژه ها:

جاذب دینامیکی غیرخطی ، ارتعاشات غیرخطی ، معادلات لاگرانژ ، روش مقیاس های چندگانه