مقاوم سازی لرزه ای سازه های قدیمی و بهسازی بافتهای فرسوده

کشور ایران مهد یکی از قدیمی ترین تمدنهای جهان است و از نظر معماری و مهندسی ساختمان، چه در دوره قبل از اسلام، بویژه در عهد ساسانیان و چه بعد از اسلام دارای شاهکارهایی بوده است که بخشی از آن امروز هم باقی است و جزو گران بهاترین میراثهای فرهنگی کشورمان محسوب می شود و حفظ این آثار از گزند حوادث طبیعی بویژه زلزله از اهمیت بسیار برخوردار است. بر خلاف ساختمان های روستائی یا شهری آجری و خشتی که در زلزله های مخرب تاب مقاومت ندارند، بناهای باستانی ممکن است بتوانند زلزله های نسبتا قوی را هم تا حدودی تحمل کرده ، با تحمل خساراتی پایداری کلی خود را حفظ کنند. اما بعید است که این بناها بتوانند در زلزله های بسیار مخرب هم پایدار یمانند در هر حال مقاومت بناهای باستانی در مقابل زلزله به راحتی قابل تخمین نیست نمی توان درجه اطمینان مشخصی را در این مورد بدست آورد. با توجه به اهمیت فرهنگی فوق العاده بناهای باستانی و عدم اطمینان قطعی به رفتار شدن در هنگام زلزله لازم است آنها را تقویت بکنیم. زمین لرزه ویرانگر بم موجب بروز تلفات انسانی، ویرانی و خسارات عظیم به میراث فرهنگی گردید، شاید این حادثه مانند یک شوک عظیم بیش از پیش کارشناسان و دست اندرکاران را به فکر راهکارهایی جهت کاهش خسارات احتمالی در هنگام زلزله علی الخصوص در بناهای تاریخی فر برد و از آن تاریخ تاکنون در نقاط و سازمان های مختلف کارهایی صورت گرفته است. در این مقاله هدف اصلی ارائه راهکاری جهت کاهش آسیبهای وارد ه به بناهای تاریخی است. در یک جمله می توان اینطور بیان نمود که با بازرسی قبلی و بهسازی بناهای تاریخی می توان تا حد قابل ملاحظه ای از آسیبهای وارده کاست.