بررسی مفهوم عشق با تحلیل غزل شماره 435 سعدی از دیدگاه روان پویشی

از دیر باز تا به امروز ادبیات در تار و پود فرهنگ ایران زمین رخنه کرده است و دارای اهمیت بسیار بالایی می باشد که با معرفی شاعران برجسته و نامی متعدد ، خدمات فرهنگی بی نظیری ارائه داده است . ضمن اینکه روانپویشی یکی از بزرگترین و به جرأت معروف ترین مکاتب علم روانشناسی می باشد که با ارائه ساختارهای علمی بی نظیری در راستای ماهیت و چگونگی بر طرف سازی موانع آسیب زای روحی و روانی دوران پر فراز و نشیب زندگی انسان ها خدمات زیادی را به جامعه بشریت ارائه داده است. عشق مفهومی پر رمز و راز در ادبیات و اشعار شاعران متعدد و همچنین واژه ی نام آشنایی در علم روانشناسی می باشد. هدف این پژوهش بررسی مفهوم عشق با تحلیل غزل شماره435 سعدی از دیدگاه روان پویشی می باشد . مطالعه حاضر به بررسی و تطبیق این شعر در مفاهیم موجود در روانپویشی می پردازد و به دور ازهرگونه ملاک ارزش گذاری می باشد. نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد که از یک شخصیت مستقل با یک ایگوی پرورش یافته انتظار می رود عزت نفس، احترام خود و دیگری یا به عبارتی دیگر عاشق خود را نیز حفظ کند و بر اساس شواهد موجود و منطبق بر اصل واقعیت به تعامل و عشق ورزی و یا در صورت عدم تمایل به عشق ورزی با این فرد، در نهایت احترام و بدون آسیب رساندن به دیگری مخالفت خود را بیان کندو یک ایگوی پرورش یافته، دیگر اصراری به این رابطه نخواهد داشت و از بروز آسیب های روانی جلوگیری می کند.

کلیدواژه ها:

عشق ، سعدی ، فروید ، اریک فروم ، روانپویشی