توسعه گردشگری میراث ج.ا. ایران رویکرد راهبردی

گردشگری میراث به عنوان یکی از پرسرعت ترین بخش های گردشگری از نظر رشد، به عنوان راهی برای تقویت فرهنگ محلی و کمک به توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال مورد توجه قرار گرفته است. منابع گردشگری میراث عامل مهمی در توسعه گردشگری هستند و زمینه ساز انگیزه های اساسی برای سایر انواع گردشگری هستند. محوطه های تاریخی از رایج ترین منابع میراث فرهنگی هستند. وجود جاذبه های تاریخی و فرهنگی متنوع در ایران، توانایی بالقوه کشور را در زمینه توسعه ی گردشگری به دنبال دارد. فعال سازی توانمندی های بالقوه در این زمینه، نیازمند برنامه ریزی و تدوین راهبردهای توسعه ی گردشگری محوطه های تاریخی است. برقراری توازن بین گردشگری و میراث فرهنگی مهم ترین دغدغه مسئولان و تصمیم گیران میراث فرهنگی کشور است تا بتوانند برای احیا و حفاظت از این آثار اقدام کنند. در این تحقیق ضمن معرفی محوطه های تاریخی به عنوان یکی از مهم ترین جاذبه های حوزه میراث رهنگی ملموس، به ارائه راهبردهای توسعه گردشگری میراث با تأکید بر محوطه های تاریخی ایران پرداخته شده است. براساس نتایج این تحقیق، راهبردهای «شناسایی خواست ها و نیازهای گردشگران (به منظور فراهم سازی تسهیلات و تمهیدات مطلوب)»، «توسعه و تقویت فعالیت سازمان ها و تشکل های مردم نهاد در جلب مشارکت جامعه محلی»، «اولویت بندی نیازهای سرمایه گذاری (داخلی و خارجی) و تهیه بسته های سرمایه گذاری جهت ترغیب سرمایه گذاران بخش خصوصی و برنامه ریزی بخش دولتی برای سرمایه گذاری»، «ارتقای حفاظت اصولی از محوطه های تاریخی»، «تهیه برنامه جامع توسعه بازاریابی گردشگری محوطه های تاریخی (مشارکت و همکاری های بین المللی/ هماهنگی با مسئولین گردشگری کشورهای همسایه» و «تدبیر سازوکاری برای تقویت همکاری همه جانبه تمام دستگاه ها و نهادهای ذیربط شهری (اعم از دولتی و خصوصی) در بخش میراث فرهنگی» در حوزه های مختلف مالی/ سرمایه گذاری، حفاظت و دیدارکنندگان/ ساکنان، از جمله راهبردهای کلانی هستند که نیاز است توسطمدیران و سیاست گذاران در زمینه توسعه گردشگری محوطه های تاریخی ایران مد نظر قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، گردشگری میراث ، محوطه های تاریخی ، برنامه ریزی راهبرد