دستیابی به همترازی عملکرد از مجرای ساختار تولید غیر متمرکز (توزیع شده)

تحقق مسئولیت پذیری اجتماعی و لزوم هم ترازسازی معیارهای عملکرد با اهداف پایداری، منعکس کننده ضرورت بهره مندی هر چه بیشتر از پتانسیل های محلی است. امروزه، جهت گیری سازمان ها در راستای کسب منافع اقتصادی صرف، نمی تواند موقعیت قابل دفاعی را در مقابل رقبا ایجاد کرده و منجر به انحطاط تدریجی عملیات می گردد. بنابراین، اتخاذ استراتژی مبتنی بر توسعه سایت های تولیدی و فرآوری کوچک و توزیع شده، لازمه احراز یک مزیت رقابتی پایدار محسوب می شود. بر این اساس، در این مقاله، برای اولین بار، چگونگی دستیابی به همترازی عملکرد میان ابعاد مالی (اقتصادی) و اخلاقی (زیست محیطی-اجتماعی) عملیات در سایه بهره گیری از یک ساختار تولید غیرمتمرکز (توزیع شده) مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور تصویرسازی مناسب رویکرد مورد بحث، یک چارچوب مقایسه ای ارائه میشود. در این چارچوب، ساختارهای تولیدی غیرمتمرکز (توزیع شده) و متمرکز (رویکرد کلاسیک) با استفاده از روش برنامه ریزی مختلط عدد صحیح مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرند. تحلیل یافته ها و نتایج تحقیق نشان می دهد که طراحی و پیاده سازی ساختار مبتنی بر تولید غیرمتمرکز می تواند نقش بسیار موثری در تأمین توأمان اهداف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی ایفا کند. به علاوه، بهره مندی حداکثری از ظرفیت تولید محلی و ایجاد اشتغال پایدار منابع انسانی از جمله مواردی هستند که می توانند دستیابی به همترازی عملکردرا در شبکه های زنجیره تأمین ممکن سازند. به این ترتیب، این پژوهش می تواند به عنوان یک ابزار کمکی تصمیم گیری در سیاست گذاری های آتی کشور مد نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

همترازی عملکرد ، ساختار غیرمتمرکز (توزیع شده) ، ابعاد پایداری ، پتانسیل محلی ، برنامه ریزی مختلط عدد صحیح ، رویکرد مقایسه ای