تاثیر هم راستایی استراتژیک جذب دارایی ها بر انتقال دانش به صنعت

استفاده از دستاوردهای دانشگاه در صنعت امری پیچیده است که عدم استفاده از این دانش موجب پسرفت های اثتصادی شدیدی خواهد شد. هدف این تحقیق، مطالعه ی اثر تسهیم منابع بر اثربخشی انتقال دانش با در نظر گرفتن نقش واسط ویژگی های دانشگاه و صنعت و عوامل ارتباطی، از نگاه دانشگاهیان است. جامعه ی آماری این پژوهش را 125 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد که در طی پنج سال گذشته در یک قرارداد برون دانشگاهی با صنعت مشارکت داشته اند. نتایج به دست آمده حاکی ازآن است که به اشتراک گذاری منابع بین دانشگاه و صنعت نمی تواند بر اثربخش نمودن انتقال دانش بین این دو نهاد مستقیماً تأثیر معنی داری داشته باشد. در مقابل، اثر مثبت و معنی دار اشتراک منابع دانشگاه و صنعت بر ویژگی های این دو نهاد و نیز بر عوامل ارتباطی مورد تأیید قرار گرفت. نتایج همچنین نشان داد که ویژگی های دانشگاه و صنعت و عوامل ارتباطی هردو به صورت مثبت و معنی دار بر اثربخش کردن ارتباط بین این دو نهاد اثرگذاری دارند. نکته ی قابل تأمل این که نقش دو متغیر ویژگی های طرفین و عوامل ارتباطی به عنوان دو متغیر میانجی، بر اثربخشی انتقال دانش مورد تأیید بوده و از طریق این دو متغیر، به اشتراک گذاری منابع بین دانشگاه و صنعت به طور غیر مستقیم می تواند عاملی مؤثر بر اثربخشی انتقال دانش بین دانشگاه و صنعت تلقی گردد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، اشتراک منابع ، دانشگاه ، صنعت ، عوامل ارتباطی