پیشبینی بلند مدت حجم آورد در حوزه آبریز دز

پیش بینی میشود کشورمان در سال 2025 جزو مناطق دارای کمبود مزمن آب باشد. این امر لزوم مدیریت صحیح منابع آب و کاهش اثرات ناشی از خشکسالی را بیش از پیش روشن مینماید. از این رو میتوان گفت پرداختن به مقولهی پیش- بینیهای هیدرولوژیکی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای مدیریت بلند مدت منابع آب میبایست جزو اولویتهای تحقیقاتی و اجرایی کشور در نظر گرفته شود. رودخانه دز به عنوان یکی از مهمترین رودخانههای کشور، نه تنها باعث رشد اقتصادی و کشاورزی مناطق اطراف خود بوده، بلکه به عنوان یکی از قطبهای تولید انرژی برقابی از مناطق استراتژیک کشور محسوب میشود. بنابراین هرگونه تغییرات در جریان آب این رودخانه به شدت مورد توجه مسئولان بخش آب و انرژی کشور میباشد. این مقاله با مروری بر روند توسعه مدل پیشبینی حجم آورد فصلی رودخانه دز، به ارائه نتایج بدست آمده پرداخته و با بررسی کمبودهای موجود در این حوزه آبریز، پیشنهاداتی جهت بهبود نتایج بدست آمده در مطالعات آتی ارائه مینماید. نتایج نشان میدهد که متغیر سطح برف جهت بالابردن دقت معادلات پیش بینی در این حوزه مناسب نمیباشد. به علاوه با توجه به نقص دادههای مربوط به خصوصیات برف (مثلاًارتفاع، چگالی و آب معادل برف) در این حوزه مدلسازی به کمک اطلاعات بارندگی و شاخصهای اقلیمی دوربردNAO ،PDO ،SOIو شاخصهایNinoمناسبترین نتایج حاصل شدهاست. میانگین قدر مطلق خطای مدل توسعه داده شده در دوره کالیبراسیون 18 درصد و در دوره صحت سنجی 34 درصد میباشد. به منظور بهبود دقت پیشبینی، تکمیل دادههای مربوط به خصوصیات برف در سالهای آتی و نیز به کارگیری اطلاعات اقیانوسی- جوی مناطق موثر در فرایند بارش نظیر تغییرات دمای سطح آب در پهنه های آبی مجاور ضروری به نظر میرسد