اندازه‏ گیری ریسک سیستمیک با استفاده از کسری نهایی مورد انتظار و ارزش در معرض خطر شرطی و رتبه‌بندی بانک‌ها

ریسک سیستمیک به خطر شکست سیستم مالی یا شکست کل بازار اطلاق می‌شود. این ریسک می‌تواند از بی‌ثباتی یا بحران در مؤسسات مالی نشأت بگیرد و در اثر سرایت به کل نظام مالی انتقال یابد. به‌عبارتی ریسک سیستمیک به میزان به‌ هم‌پیوستگی در یک سیستم مالی اشاره دارد جایی‌که شکست در یک نهاد مالی می‌تواند به بحران کل سیستم منجر شود. در مقاله حاضر به تخمین ریسک سیستمیک با استفاده از دو روش کسری نهایی موردانتظار و ارزش در معرض خطر شرطی با استفاده از مدل‏های نوسان شرطی پویا در بین بانک‏های تجاری پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد در سنجش ریسک سیستمیک بین بانک‌های تجاری دو روش کسری نهایی مورد انتظار و ارزش در معرض خطر شرطی نتایج مشابه ارائه می‌کنند. پژوهش حاضر با استفاده از شاخص صنعت بانکداری و با بکارگیری مدل‏های آستانه‏ای خودهمبستگی برداری به تعریف یک آستانه به‌منظور مدل‌سازی بحران پرداخته است. پژوهش حاضر از این لحاظ نوآوری دارد که با استفاده از مدل‏های اماری (الگوی همبستگی شرطی پویا یکی از روش‏های مبتنی بر گارچ چند متغیره) و داده‏های دردسترس به دنبال رتبه‏بندی بانک‏های تجاری با استفاده از دو رویکرد کسری نهایی مورد انتظار و ارزش در معرض خطر شرطی است

کلیدواژه ها:

ریسک سیستمیک ، کسری نهایی موردانتظار (MES) ، ارزش در معرض خطر شرطی (COVAR)‏ ، مدل همبستگی شرطی پویا (DCC) ، مدل‏های آستانه‏ای خودهمبستگی برداری