ارزیابی اثر بخشی کنترل صدای محیطی در کارگاه پرس یک شرکت تولید سازه های فلزی برمبنای روش توصیه شده ISO 11690

سابقه و هدف : استفاده از جاذب های صوتی از روش های مهم کنترل صدا در مسیر انتشار محسوب می گردد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر بخشی کنترل صدای محیطی با استفاده از جاذب های صوتی در یک کارگاه پرس بر مبنای روش توصیه شده ISO 11690 می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه علوم پایه تجربی در کارگاه پرس یک شرکت تولیدی صورت گرفت. اقدام کنترل صدای محیطی شامل نصب شبکه فلزی با استفاده از  تایل گچی سوراخدار با یک لایه پشم سنگ در سقف کارگاه بود. ارزیابی با روش توصیه شده 11690 ISO تحت عنوان اندازه گیری کاهش صدا از یک منبع نقطه ای برمبنای دو برابر شدن فاصله از منبع صورت گرفت. میزان صدا در فواصل مشخص از یک منبع مصنوعی صدا در راستای طول کارگاه اندازه گیری شد. یافته ها: کاهش صدای محیطی به میزان 3 الی 4 دسی بل در کارگاه بعد از اجرای سقف آکوستیک ایجاد شد. در فرکانس 2000 و 4000 و 8000 هرتز  صدای محیطی بطور  قابل ملاحظه کاهش یافت. در کارگاه پرس با دو برابر شدن فاصله  از منبع صوت ، صدا به میزان 4 دسی بل کاهش یافت که نشان دهنده کاهش بازتاب های صدای سطوح در کارگاه است. نتیجه گیری : با اندازه گیری کاهش صدا از یک منبع نقطه ای و مقایسه نتایج با شرایط بهینه توصیه شده و الگوی انتشار صدا در میدان آزاد صوتی ، کارایی کنترل صدای محیطی در کارگاه مورد مطالعه با صحت قابل قبولی تعیین گردید.  

کلیدواژه ها:

environmental noise control ، industrial workshop ، noise absorber ، noise decay per distance. ، کنترل صدای محیطی ، کارگاه صنعتی ، جاذب های صوتی ، کاهش صدا با فاصله