بررسی ارتباط بین حداکثر توان هوازی ( (VO2MAXبا سلامت عمومی (GH)، خستگی و رضایت شغلی در زنان شاغل در بیمارستان های اصفهان
محل انتشار: مجله مهندسی بهداشت حرفه ای، دوره: 5، شماره: 1
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 315
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOHE-5-1_008
تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1399
چکیده مقاله:
بیشترین ظرفیت هوازی (VO2max) از جمله معیارهایی است که از آن جهت ایجاد تناسب بین کار و کارگر استفاده می شود. جهت حفظ تندرستی و توان جسمانی افراد و نیز افزایش تولید و بهره دهی می توان با سنجش ظرفیت انجام کار فیزیکی (PWC) افراد را در مشاغل متناسب با تواناییشان قرار داد.
مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی 120 نفر از زنان شاغل در بیمارستان در محدوده سنی 21-49 سال و بوسیله تست تک مرحله ای ابلینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سلامت عمومی، خستگی شغلی و رضایت شغلی و نیز دستگاه تردمیل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS V22 و با استفاده از آزمون های Pearson Correlation و T-test می باشند.
یافته ها: طبق نتایج بیشترین ظرفیت هوازی، ظرفیت فیزیکی کار و سطح سلامت عمومی بترتیب 38.89 ± 1.85 ml.kg-1.min-1 ، 4.10 ± 0.47 Kcal/min و 25.43 ±12.09 و میانگین و انحراف معیار نمره خستگی و رضایت شغلی بترتیب برابر 85.87 ± 32.35 و 57.48 ± 13.01 بدست آمد. در این مطالعه بین VO2max با سن، وزن، شاخص توده بدنی (BMI)، خستگی و رضایت شغلی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده از آنجاییکه خستگی و رضایت شغلی با VO2max کارگران در ارتباط است، لذا توصیه میشود، علاوه بر اینکه به جنبه های تناسب فیزیکی در محیط کار توجه می شود به جنبه های روانی نیز توجه ویژه ای گردد، چرا که روی جنبه فیزیکی و در نتیجه روی بهره وری شاغلان تاثیر گذار است.
کلیدواژه ها:
Maximum aerobic capacity ، Physical work capacity ، female employees in hospital ، General health ، بیشترین ظرفیت هوازی ، ظرفیت انجام کار فیزیکی ، زنان شاغل در بیمارستان ، سلامت عمومی
نویسندگان
مسلم مومبینی
گروه بهداشت حرفه ای
احسان اله حبیبی
Professor Department of Occupational Health Engineering, School of Health - - Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran.
قاسم یادگارفر
Associate Professor - Biostatistics department, School of Health, Isfahan University of Medical Science, Isfahan, Iran.
زهرا اردودری
گروه بهداشت حرفه ای اصفهان
حدیث نوروزی
گروه مدیریت hse
زهرا کولیوند
دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :