تأثیر شوک‌های اقتصاد کلان بر سرمایه‌گذاری در بخش مسکن در ایران با استفاده از روش خودرگرسیونی برداری بیزین

سرمایه‎گذاری در بخش مسکن، یکی از اجزای اصلی سرمایه‎گذاری است که نقش اساسی در تولید و اشتغال ایفا می‎کند. شواهد تجربی نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری در این بخش، واکنش قابل‌توجهی به شوک‌های اقتصاد کلان نشان می‌دهد. در این مقاله با استفاده از روش خودرگرسیونی برداری بیزین، تأثیرات شوک‌های اقتصاد کلان بر سرمایه‌گذاری در بخش مسکن ایران طی بازه زمانی ۱۳۵۷ تا ۱۳۹۶ مطالعه شده است. چهار شوک اقتصاد کلان وارد مدل شده است که عبارتند از: شوک‎های پولی، مالی، درآمد نفتی و نرخ ارز. با توجه به آزمون‌های انجام شده، تابع پیشین سیمز-ژا (نرمال- ویشارت) نسبت به توابع پیشین بررسی شده، مناسب‌تر است. با توجه به نتایج حاصل از توابع واکنش آنی شوک پولی و شوک درآمد نفتی، به ترتیب بیشترین و کمترین اثر ماندگاری را بر سرمایه‌گذاری حقیقی در بخش مسکن ایران داشته‌اند. بیشترین نوسان سرمایه‌گذاری به ترتیب مربوط به شوک‎های مالی، پولی، نرخ ارز و درآمد نفتی بوده است؛ از این رو این تفاوت در اندازه و ماندگاری شوک‌ها باید مورد توجه سیاست‌گذاران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Residential Investment ، Monetary Shock ، Fiscal Shock ، Oil Price Shock ، BVAR ، سرمایه‎گذاری مسکن ، شوک‌ پولی ، شوک مالی ، شوک‌ درآمد نفتی ، خودرگرسیونی برداری بیزین