آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی و راهکارهای پیشگیری، حذف یا کاهش آن

آلودگی آب عبارت است، از افزایش مقدار هر ماده اعم از شیمیایی، فیزیکی یا بیولوژیکی که موجب تغییر خواص و نقش اساسی آن در مصارف ویژه آن شود. از میان منابع مختلف آبی، آب های سطحی بیشتر در معرض آلودگی قرار می گیرند. در مورد آب های زیرزمینی بایستی گفت، که بی شک عامل آلودگی آب های زیرزمینی عمدتاً ناشی از فعالیت های انسان است . تقریباً هر عملی که باعث تغییرات شیمیایی یا هدر رفتن آب باشد، ممکن است بر روی محیط زیست تأثیر بگذارد. مهم ترین آلوده کننده های این منابع، آل ینده های صنعتی، آلاینده های شیمیائی و هیدروکربنی، دترجنته(گندزداها) آفتکش ها، مواد رادیواکتیو، دفع فاضلاب ها، گرما و غلظت نمک های محلول هستند. زمانی که آب ها آلوده شدند، از بین بردن آلودگی مشکل و هزینه زیادی دارد. از جمله راهکارهای پیشگیری، حذف یا کاهش آن میتوان به نانو ذرات آهن، پاکسازی بیولوژیک، شبیه سازی روش های پمپاژ- تصفیه و هوادهی، توجه به توپوگرافی و مطالعات زمین شناسی، هیدرولوژی، زهکشی طبیعی منطقه، خاک پوششی، وضعیت دسترسی به محل و مکان سنجی جهت دفن مناسب، افزایش ظرفیت هیدرولیکی سیستم جمع آوری فاضلاب، مدیریت سبز و غیره اشاره نمود. از بین روش ها، روش فناوری نانو علاوه بر میزان کارایی خوبی که می تواند داشته باشد، هزینه تأمین آب آشامیدنی از منابع آب زیرزمینی را نیز به حداقل می رساند. همچنین، بهترین مکان برای دفن مواد زاید برای جلوگیری از نفوذ شیرابه به آب های زیرزمینی مکان هایی هستند، که در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند. در نهایت، اینکه در هر منطقه بایستی با توجه به شرایط محل و بکارگیری روشی مقرون به صرفه در جهت کنترل و کاهش آلودگی آب اقدام نمود و با آموزش و آگاهی دادن به مردم از آلودگی این منبع ارزشمند جلوگیری به عمل آورد.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، آب های سطحی و زیرزمینی ، احیاء