بررسی اصول معماری و طراحی سبز و کاربست آن در کلان شهر مشهد

معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه ی پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوءجهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است .حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان، مصونیت از آلودگی هوا و سایر آلودگی های محیطی، حفاظت از لایه ازن، بهداشت جسمی و روانی، آینده بشریت و ... از موضوعاتی است که در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن به عنوان یک وظیفه جهانی روز به روز آشکارتر میشود . طراحی سبز از روش های نوین طراحی است که در دنیای معماری پدیدار گشته است و تا به حال بناهای مختلفی با استفاده از شیوه های طراحی سبز به انجام رسیده و یا در حال انجام است . این نوع از معماری در راستای توسعه ی پایدار و در زمینه های مختلف انرژی، مصالح، تاسیسات و ... همراه با به کار گیری تکنولوژی روز به جلو حرکت می کند. هدف از این مقاله، بررسی ایده های طراحی سبز در معماری معاصر و کاربست آن در معماری کلانشهر مشهد می باشد. این پژوهش از حیث روش از زمره ی تحقیقات توصیفی تحلیلی می باشد که با استفاده از روش اسنادی کتاب خانه ای و مطالعه مورد به مورد از منابع مختلف و ترجمه ی متون مرتبط با بحث انجام شده است. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از آن است که طراحی سبز علمی است برای حل مشکلاتی که طی آن منابع طبیعی، قبل و بعد و طی پروسه تولید و ساخت کم ترین حد آسیب را می بیند. در این راستا ، کاربست آن در معماری کلان شهر مشهد با توجه به روند افزایش جمعیت این شهر و مشکلات متعدد الودگی آب و هوایی می تواند به عنوان راهکاری در برون رفت از مشکلات زیست محیطی موثر واقع گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سبز ، طراحی سبز ، مشهد.