مولفه های موثر بر طراحی مجتمع اقامتی تجاری با رویکرد معماری سبز

در دهه ی هفتاد با آغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد و در پی آن سه حیطه ی مؤثر ارزش های اجتماعی، منابع محیطی و مهارت های طراحی در بحث توسعه وارد شدند. مقوله ی مهارت های طراحی و دانش فنی با توجه به سه موضوع عمده ی انرژی، محیط و اکولوژی تعریف گشته و در رویکرد توسعه ی پایدار ساختمان مورد بررسی قرار گرفته است. همان طور معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه ی پایدار بوده که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است. در پروژه های سبز می توان عوامل متنوعی اعم از استفاده هوشمندانه از مصالح، سنجش دقیق عملکرد، شرایط آب و هوایی و مکان جغرافیایی طرح را وارد عرصه طراحی معماری کرد. از سویی دیگر، سکونت تنها به معنای داشتن سرپناه نیست بلکه حس تعلق و معنا هدف است. شاید بتوان تجربه زندگی با معنا و هدفمند را به عنوان یکی از نیازهای اساسی در نظر گرفت. انسان نیازمند آن است که با فضای محیط اطراف خود ارتباط برقرار کند، پس فراهم آوردن آسایش فیزیکی به انسان همان جا که روح می خواهد آرام گیرد پرداخته می شود و به این ترتیب با انتخاب از جهان پیرامون خود محلی برای اقامت به وجود می آورد. هدف از انجام این پژوهش بررسی معیارهای موثر بر طراحی مجتمع های اقامتی - تجاری با رویکرد معماری سبز می باشد . در این راستا این پژوهش با روش توصیفی، تحلیلی ابتدا به بررسی مفاهیم و تعاریف معماری پایدار و معماری سبز پرداخته سپس به بررسی و شناسایی مولفه های موثر بر طراحی مجتمع اقامتی - تجاری با رویکرد معماری سبز می پردازد. نتایج تحقیق نشان میدهد که اصولی را در طراحی پایدار و ساختمان های سبز می توان بکار برد که می توان به مباحث زیر تقسیم بندی کرد: عایق بندی ساختمان، استفاده از بازشو های مناسب، استفاده از پنجره های سایه دار، استفاده از سایبان روی بازشوها برای کاهش دمای ساختمان، استفاده از کرکره برای پنجره ها، قرار دادن بازشوی سقفی برای ایجاد تحویه مناسب، سیستم های فعال فتوولتائیک ها ، آبگرمکن های خورشیدی، بازیافت آب باران برای مصارف آبیاری محوطه و داخلی ساختمان، استفاده از مصالح بازیافتی، اصول حفاظت از انرژی در بام ها، استفاده ازنور در سقف های شیب دار و استفاده از پوشش گیاهی

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سبز ، مجتمع اقامتی - تجاری