بررسی ارتباط اشتیاق به مربیگری و کمال گرایی با تحلیل رفتگی شغلی مربیان فوتبال استان تهران

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط اشتیاق به مربیگری و کمال گرایی با تحلیل رفتگی شغلی مربیان فوتبال استان تهران بود. پژوهش حاضر، پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی ومبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری بود که داده ها به صورت میدانی و از طریق پرسشنامه گردآوری شد. جامعۀ آماری این تحقیق را تمام مربیان فوتبال استان تهران تشکیل دادند که تعداد انها 1461 نفر است و نمونۀ آماری براساس فرمول کوکران به تعداد 304 و به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه های اشتیاق به مربیگیری والرند و همکاران 2003 چند بعدی کمال گرایی هویت و همکاران 1991 و تحلیل رفتگی مسلش 1981 استفاده شد. روش های آماری مورد استفاده در این پژوهش در دو سطح توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. به طوری که برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین، فراوانی، انحراف استاندارد استفاده شد. هم چنین در بخش آمار استنباطی برای بررسی وضعیت توزیع داده ها از شاخص چولگی و کشیدگی و برای آزمون مدل و فرضیه های تحقیق از مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شد. هم چنین در این پژوهش از نرم افزار SPSS نسخۀ 26 و نرم افزار Smart Pls نسخۀ 3 نیز برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اشتیاق سازگار با تحلیل رفتگی شغلی مربیان فوتبال استان تهران رابطۀ معنادار وجود ندارد. در حالی که بین اشتیاق افراطی با تحلیل رفتگی شغلی مربیان فوتبال استان تهران رابطۀ وجود دارد. هم چنین، بین کمال گرایی با تحلیل رفتگی شغلی مربیان فوتبال استان تهران رابطۀ منفی معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اشتیاق به مربیگری ، کمال گراییف تحلیل رفتگی شغلی ، مربیان فوتبال استان تهران