معماری به عنوان راهکاری برای حفظ و احیای محیط زیست

در حوضه ی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تأثیرات ویرانگر آن بر سلامت و حیات انسان، تأکید بر حفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تأمین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید. از آن جایی که یکی از روش های مؤثر بر درک اهمیت ساخت ساختمان های سبز و پایدار و اثرات آن بر محیط زیست بررسی و ارزیابی اهداف، اصول و ویژگی های هریک از دو جنبش معماری پایدار و سبز می باشد تا بتوان یک نقشه راهی را برای آینده ترسیم کرد، از این رو پزوهش پیش رو در یک پژوهش تحلیلی و در یک رویکرد تفسیری به بررسی مفهوم، اهداف و اصول هریک از جنبش ها پرداخته است. نتایج پژوهش نشان داد که معماری سبز یکی از شاخه های معماری پایدار می باشد. ایده اصلی آن تلاش در جهت ایجاد یک زندگی سالم می باشد. این روش اثرات منفی ساختمان بر محیط را کاهش داده در حالی که آسایش ساکنین را نیز تأمین می کند. معماری سبز ثابت کرده است که هم انسان و هم محیط طبیعی اطراف او می توانند به صورت هماهنگ و همراه پیش روند.

کلیدواژه ها:

معماری ، محیط زیست ، معماری پایدار ، معماری سبز