تأثیر شش هفته تمرین تداومی و تناوبی با شدت بالا بر میزان هورمون تستوسترون در بافت هیپوکمپ و پلاسمای موش های صحرایی نر سالمند

سالمندی، فرآیندی همراه با افزایش پدیده سارکوینیا می باشد که ارگان های مختلف بدن را دچار زوال انتخابی می کند که در این بین کاهش و یا توقف ترشح هورمون تستوسترون، یکی از عوامل مؤثر در تحلیل نرون های عصبی و اختلال در سیستم عصبی مرکزی (CNS) می باشد. در مطالعه حاضر تأثیر شش هفته تمرینات تداومی و تناوبی با شدت بالا بر میزان تستوسترون در بافت هیپوکمپ و مخچه موش های صحرایی نر سالمند مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار سالمند با میانگین سنی 23 ماه ومیانگین وزنی 28±394 گرم به صورت تصادفی در سه گروه 8 تایی کنترل، تمرین تداومی (CT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. گروه های تمرینی CT و HIIT به مدت 6 هفته تمرین تداومی و تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. مقادیر تستوسترون، پس از تمرین در بافت های هیپوکمپ و پلاسمای خون با روش الایزا سنجیده شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک طرفه با P<0.05 تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر تستوسترون هیپوکمپ پس از 6 هفته، در گروه HIIT نسبت به گروه CT و کنترل افزایش معناداری داشت (P<0.01) ولی در بین گروه تمرین تداومی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P<0.01) ولی در بین گروه تمرین تداومی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P<0.87). همچنین در مقادیر تستوسترون پلاسما در گروه های تمرینی HIIT و CT نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری مشاهده شد (P<0.05, P<0.01). به نظر می رسد تمرینات تناوبی با شدت بالا با توجه به افزایش فشار متابولیکی و مکانیکی که بر بدن اعمال می کند، می تواند تأثیرات بیشتری بر مسیرهای آنابولیکی و نروپروتکتیوی از طریق افزایش سطوح تستوسترون پلاسما و بافت هیپوکمپ در افراد سالمند، داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، هیپوگونادیسم ، تمرینات تناوبی با شدت بالا ، محافظت نرونی ، هیپوکمپ