بررسی کاهش نشست ناشی از حفاری تونل با استفاده از روش طاق چتری در نرم افزارFlac3D

در سالهای اخیر، نیاز به طراحی و ساخت تونل های شهری، بویژه به منظور حمل و نقل، افزایش قابل توجهی داشته است. یکی از مهمترین مسائل مربوط به طراحی تونل شهری مسئله نشست زمین میباشد چراکه عدم دقت و نظارت کافی بر این پدیده میتواند منجر به بروز خسارات سنگین شود. در تحقیق حاضر میزان نشست سطح زمین در تقاطع نا هم سطح راه آهن و تونل شهری با استفاده از مدلسازی عددی، روش حفاری مرحله ای و همچنین استفاده از روش پیش نگهداری بوسیله طاق چتری مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش 4 روش مختلف حفاری و نگهداری شامل؛ -1 حفاری تمام مقطع با اجرای شاتکریت، -2 حفاری تمام مقطع با اجرای تمام مقطع و نصب طاق چتری با پوشش کامل -3 حفاری مرحله ای (با فاصله جبهه کار برابر) و اجرای شاتکریت و نصب طاق چتری با پوشش کامل و -4 حفاری مرحله ای با فاصله جبهه کار های مختلف و اجرای شاتکریت و نصب طاق چتری با پوشش کامل (گالری های فوقانی، جلوتر از گالری های تحتانی) مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی میزان نشست از نرم افزار Flac3D استفاده گردید. باتوجه به اهمیت نشست بالاست راه آهن این نقطه مورد بررسی قرار گرفت. روش چهارم، بیشینه نشست بالاست راه آهن را به 0/16 سانتی متر کاهش داد که این مقدار نسبت به حفاری تمام مقطع با اجرای شاتکریت در حدود %90 کاهش داشت.

کلیدواژه ها:

تونل سازی شهری ، نرم افزار تفاضل محدود ، روش طاق چتری ، حفاری مرحله ای ، سیستم نگهداری.