میزان تاثیر مصالح مصرفی و الگوهای معماری بومی (چون بادگیر و حیاط مرکزی) ساختمان های مسکونی اقلیم گرم و خشک در پایداری (نمونه موردی شهر یزد)

با توجه به تأثیر اقلیم بر معماری به ویژه در کشور ایران که شرایط اقلیمی در آن کاملا مشهود است نیاز به مطالعات وپژوهش های جامع در این زمینه کاملا بدیهی و لازم می نماید . امروزه با توسعه و پیشرفت تکنولوژی لزوم توجه به توسعه پایدار و ساخت و سازهای مطابق با اصول معماری در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود از اهمیت خاصی برخوردار است . شناخت شرایط اقلیمی در هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش و رفاه کاربران ساختمانها در آن منطقه است چراکه معماری و اقلیم ارتباط و تأثیرات مستقیمی بر یکدیگر دارند.هر نگاهی اجمالی به معماری بومی مناطق مختلف ایران حکایت از شناخت دقیق معماران سنتی از خصوصیات محیطی واقلیمی این سرزمین و بکارگیری هوشمندانه عوامل طبیعی جهت تامین شرایط آسایش و مقابله با ناهنجاری های اقلیمی دارد.در این پژوهش که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از منابع مکتوب وبا رویکرد تحلیلی می باشد ( با هدف شناخت معماری بومی اقلیم گرم وخشک از منظرپایداری ) ابتدا به معرفی مصالح و الگوهای معماری بومی پرداخته وسپس به بررسی تأثیرات آن در خلق معماری پایدار با مصالح بوم آورد و همساز با اقلیم پرداخته شده است و همچنین به بررسی استفاده از ویژگی های خاص معماری بومی یزد مانند حیاط مرکزی وبادگیرها در پایداری می پردازیم .