بررسی مشاهده ای تشکیل خود به خودی ریزامولسیون های آب در نفت هنگام تزریق آب کم شور به عنوان یک روش ازدیاد برداشت

در مطالعات پیشین، تشکیل امولسیون ها از دیدگاه بهبود نسبت تحرک پذیری، کمک به تغییر ترشوندگی و همچنین کمک به انحلال بیشتر نفت باقی مانده، به عنوان مکانیسم های مؤثر در ازدیاد برداشت هنگام تزریق آب کم شور پیشنهاد شده اند. هدف ازین پژوهش علاوه بر بررسی مشاهده ای تشکیل خود به خودی امولسیون ها، ارزیابی شرایط تشکیل آن ها می باشد. برای این منظور امولسیون ها آب در نفت به صورت طبیعی و بدون استفاده از مواد فعال سطحی تهیه شده اند. از آزمایش های اندازه گیری توزیع اندازه قطرات به عنوان یک معیار مشاهده ای از تمایل آب نمک های مختلف به تشکیل امولسیون ها درجا و پایداری آن ها در محیط متخلخل استفاده شده است. با توجه به نتایج این دسته از آزمایش ها افزایش ناپایداری امولسیون ها با افزایش قذرت یونی فاز آبی اتفاق می افتد. به منظور بررسی مشاهده ای تشکیل ریزامولسیون ها در محیط متخلخل از میکرومدل شیشه ای استفاده شده است. در این آزمایش، تشکیل خود به خودی ریزامولسیون ها هنگام تزریق آب کم شور مورد تائید قرار گرفت. نتایج آزمایش های مشاهده ای میکرومدل نشان می دهد که ریزامولسیون ها نه به صورت آنی بلکه طی گذشت دو روز شروع به تشکیل می کنند و بعد از گذشت دو هفته به حداکثر می رسد. تشکیل این ریزامولسیون ها در نواحی که سیال تزریقی با نفت چسبیده به دیواره در تماس است مشاهده شده است. می توان نتیجه گیری کرد که به منظور بررسی تشکیل امولسیون ها به عنوان یک مکانیسم فعال در تزریق آب کم شور، توجه به مدت زمان مورد نیاز برای تشکیل این امولسیون ها و مکان های مستعد برای تشکیل آن ها ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت ، امولسیون آب در نفت ، تزریق آب کم شور ، اسموز