بهسازی گونه‌های مسکن روستایی از دیدگاه انرژی و آسایش حرارتی

مسکن روستایی به‌واسطه تعداد، گستردگی، اقتصاد شکننده و نقش تعیین‌کننده آن در توسعه پایدار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. محصول توجه به این مهم، سیاست‌های توسعه وارتقای مسکن روستایی است که منجر به ارائه پیشنهاد الگوی مسکن روستایی برای اقلیم‌های مختلف شده است. همچنین با پیشرفت علوم و توسعه ابزارهای دقیق و معتبر شبیه‌سازی، امکان ارزیابی کمّی و نیز بهسازی طرح‌های پیشنهادی ایجاد شده است. این فرصت در کنار اهمیت موضوع مسکن روستایی امکان ارزیابی عملکرد الگوهای پیشنهادی و پیشبرد طرح و ارائه جزییاتی برای بهبود عملکرد آن‌ها را فراهم می‌سازد. از این رو این مقاله ابتدا با استفاده از شبیه‌سازی رایانه‌ای و مدلسازی شرایط بنا در رابط گرافیکیDesign builder  و موتور محاسباتی Energy plus، عملکرد گونه‌های فوق را از نظر انرژی و آسایش در پنج اقلیم مختلف بررسی کرده، سپس با ارائه پیشنهادهای اصلاحی در برخی از اجزای طرح در شرایط اقلیمی فوق الذکر، ارتقای حاصل از اصلاحات را مشخص می‌کند. مطابق نتایج این پژوهش، اولاً متوسط مقدار مصرف انرژی در گونه‌های پیشنهادی فوق بین230 تا 435  کیلووات ساعت بر متر مربع است که به‌مراتب بیشتر از استاندارد جهانی مربوطه و نیز مقدار قابل قبول در برچسب انرژی کشور است. جهت‌گیری بهینه، افزودن عایق حرارتی در بام و دیوارهای خارجی، تغییر مشخصات پنجره‌ها (ابعاد، فریم و نوع شیشه)، بین 16 تا 30.5 درصد کاهش مصرف انرژی را در اقلیم‌های مختلف فراهم کرده است. همچنین بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر (پنل‌های فتوولتاییک و آبگرم کن‌های خورشیدی) موجب کاهش مصرف تا 84 درصد نسبت به‎گونه‌های مسکونی اولیه شده است.  

کلیدواژه ها:

Energy demand ، rural housing ، thermal comfort ، renewable energy ، مصرف انرژی ، مسکن روستایی ، آسایش حرارتی ، انرژی‌های تجدیدپذیر.