اثربخشی آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متأهل بیمارستان شهید صدوقی یزد

مقدمه: تعهدزناشویی، مهم‌ترین عامل مؤثر بر ثبات خانواده است. پرستاران به‌دلیل مواجهه با استرس درمعرض تنش‌های روانی و مشکلات زناشویی قراردارند. بنابراین انجام مداخلاتی برای پیشگیری از تشدید این مشکلات و ارتقای کیفیت زندگی زناشویی پرستاران اهمیت دارد. هدف پژوهش حاضر،  بررسی اثربخشی آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی  به شیوه گروهی بر تعهد زناشویی در پرستاران زن متأهل بیمارستان شهید صدوقی یزد بود. روش  بررسی: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن متأهل بیمارستان شهید صدوقی شهرستان یزد در سال 96 بود و نمونه شامل30 نفر از این جامعه بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) وکنترل (15نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه‌ تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997) است. ابتدا گروه‌های آزمایش و کنترل مشخص و از هر دو گروه پیش‌آزمون گرفته شد. سپس متغیر مستقل آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به گروه آزمایش ارائه شد. پس از اجرای دوره آموزشی به‌مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای و به‌صورت هفتگی و گروهی از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته‌شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: میانگین سنی 30 شرکت‌­کننده در پژوهش 13/38 می­باشد. بین دو گروه از لحاظ تعهد زناشویی (05/0 p< و 104/62 F=) تفاوت معنادار وجود دارد. بین میانگین نمرات تعهد شخصی ، تعهد اخلاقی  و تعهد ساختاری  در دو گروه در مرحله پس‌آزمون، پس از حذف اثر پیش‌آزمون (میانگین تعدیل‌شده) تفاوت معناداری مشاهده می‌شود (05/0p<). اندازه اثر آموزش به ترتیب برابر 593/0، 52/0 و 617/0بوده است. نتیجه گیری:  با توجه به تأثیر آموزش مثبت‌نگری با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی بر افزایش تعهد زناشویی و زیرمقیاس‌های آن (تعهد شخصی، اخلاقی و ساختاری) در پرستاران، توصیه می‌شود با توجه به وجود مراکز مشاوره در اکثر بیمارستان‌ها، این آموزش در قالب برنامه‌های مدون به پرستاران ارائه گردد.    

کلیدواژه ها:

Optimism training ، Marital commitment ، Nurses ، Stress ، آموزش مثبت‌نگری ، تعهد زناشویی ، پرستاران ، استرس