اثربخشی چارچوب‌بندی پیام بر انجام فعالیت‌های بدنی در دانشجویان

مقدمه: ورزش به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل سلامت جسم و روان آن گونه که باید مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی چارچوب‌بندی پیام بر انجام فعالیت‌های جسمانی در دانشجویان دانشگاه زنجان در سال 97-1396 بود. مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه مداخله‌ای بود. که 90 نفر از دانشجویان دانشگاه زنجان به روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه، دریافت‌کنندگان پیام سودمحور، دریافت کنندگان پیام زیان‌محور و دریافت کنندگان پیام ترکیبی، تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه‌ای برگرفته از تحقیقات مشابه بود. در ابتدا اطلاعات اولیه از گروههای سه گانه گردآوری شد و بعد از مداخله و پس از گذشت یک ماه از آن، مجددا اطلاعات از 3 گروه جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه اخیر هر سه نوع رویکرد سودمحور، زیان‌محور و ترکیبی باعث افزایش نگرش مثبت، قصدعمل و رفتار ورزش کردن نسبت به قبل از مداخله شد، اما تفاوت معنادار بین سه چارچوب‌بندی فوق در افزاایش نگرش مثبت، قصد عمل و رفتار ورزش کردن دیده نشد. میانگین گروه سودمحور در این سه مورد به وضوح از گروه ترکیبی و به خصوص گروه زیان‌محور بالاتر بود. بحث و نتیجه گیری: اگرچه یافته‌ها تفاوت معناداری بین انواع چارچوب‌بندی پیام نشان نداد، به نظر می‌رسد پیام سودمحور اثر بیشتری داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Message framing ، Gain-framed messages ، Loss-framed messages ، physical activity ، College students ، چارچوب بندی پیام ، چارچوب سودمحور ، چارچوب زیان‌محور ، فعالیت‌های جسمانی ، دانشجویان