مدل شبیه‌سازی ذهن؛ درمانی مؤثر در کاهش تجارب تجزیه‌ای ناشی از حوادث آسیب‌زا در افراد مبتلا به لکنت زبان
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 403
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHPP-7-1_007
تاریخ نمایه سازی: 1 اسفند 1399
چکیده مقاله:
مقدمه: لکنت زبان می‌تواند به دنبال تجربه حوادث آسیب‌زا و استرس ناشی از آن شروع شود و علائم تجزیه‌ای را به همراه داشته باشد. یکی از درمان‌های نویدبخش در درمان لکنت و مشکلات همراه آن، مدل شبیه سازی ذهن است.
هدف: هدف از پژوهش حاضر، مطالعه اثربخشی مدل شبیه‌سازی ذهن بر کاهش تجارب تجزیه‌ای ناشی از حوادث آسیب‌زا در افراد مبتلا به لکنت بود.
روش: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمامی افراد مبتلابه لکنت زبان بود که در سال ۱۳۹۷ به کلینیک توانمندسازان ذهن مراجعه کردند. از این میان، تعداد ۳۰ نفر از مردان ۴۵-۱۸ ساله دارای لکنت که سابقه تجربه حادثه استرس‌آور را داشتند، به‌صورت در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پس از سنجش سطح پایه علائم تجزیه‌ای همه افراد با استفاده از مقیاس تجارب تجزیه‌ای برنستین و همکاران (۱۹۹۳)، افراد گروه‌آزمایش درمان مدل شبیه‌سازی ذهن را دریافت کردند؛ درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکرد. در‌آخر، میزان تجارب تجزیه‌ای افراد مجدداً اندازه‌گیری شد. هم‌چنین، داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل‌کوواریانس چندمتغیری و نرم افزارSPSS ۲۳ تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل شبیه‌سازی ذهن در مقایسه با گروه کنترل، بر کاهش تجارب تجزیه‌ای (فراموشی‌تجزیه‌ای، گسست‌ازخویشتن/گسست از واقعیت و تخیل/جذب) افراد مبتلابه لکنت دارای تجربه حوادث آسیب‌زا، مؤثر بوده است (۰/۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان اذعان داشت که استفاده از این روش نوین می‌تواند با توانمندسازی ذهن مبتلایان، درمانگران را در درمان مؤثر لکنت زبان و مشکلات همراه آن یاری نماید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اکرم حسین زاده
MA in Clinical Psychology, Department of Psychology, Islamic Azad University, Roodehen Branch, Tehran, Iran
محمد احسان تقی زاده
Associate Professor, Department of Psychology, Payam–e-Noor University, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :