پیش‌بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی

مقدمه: اضطراب مرگ می‌تواند به عنوان یکی از تشخیص‌های مهم روان‌شناختی در بیماران مبتلا به سرطان مطرح باشد. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی اضطراب مرگ بر اساس خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران سرطانی شهر کرمانشاه در سال ۱۳۹۸ بود. نمونه‌ای شامل ۱۵۰ نفر بیمار سرطانی، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی گراس و جان، پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. برای بررسی و تحلیل داده‌ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون هم‌زمان استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی هیجانی با اضطراب مرگ رابطه معناداری وجود ندارد (۰/۲۹=P، ۰/۰۸۷-=R). اما یک رابطه معکوس و معنی‌دار بین خودکارآمدی و اضطراب مرگ وجود دارد (۰/۰۰۱>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که خودتنظیمی هیجانی و خودکارآمدی در مجموع ۱۵ درصد از واریانس متغیر اضطراب مرگ را پیش‌بینی می‌کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، ضروری است در برنامه‌های آموزشی، پیشگیری و درمانی در بیمارستان‌ها، بر این ویژگی‌های روان‌شناختی تأکید گردد.

کلیدواژه ها:

Death anxiety ، Emotional self-regulation ، Self-efficacy ، Cancer ، اضطراب مرگ ، خودتنظیمی هیجانی ، خودکارآمدی ، سرطان