بررسی اثر آمادهسازی سطحی و روش پخت بر ظرفیت تحمل بار و عمر خستگی اتصالات لبهای چسبی
محل انتشار: مجله مهندسی ساخت و تولید، دوره: 7، شماره: 6
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 271
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IRANJME-7-6_003
تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1399
چکیده مقاله:
اتصالات چسبی با امکان اتصال مواد غیر همجنس، در صنایع خودروسازی، هوایی و توربین بادی کاربرد گستردهای پیدا کردهاند. شناسایی عوامل مؤثر بر بهبود ظرفیت تحمل بار و عمر این اتصالات، کیفیت چسبندگی سطوح و انتخاب روش مناسب، حائز اهمیت است. در این مقاله، اثر دو عامل آمادهسازی سطحی و سه روش پخت بر بارگذاری شبهاستاتیک و عمر خستگی اتصالات لبهای چسبی فلزی، فلزی-کامپوزیتی و کامپوزیتی تحت بارگذاری خمش چهار نقطهای بررسی شده است. در آمادهسازی سطحی، روش-های مکانیکی سنبادهزنی و شیمیایی زبریسازی با محلول اسید سولفوریک-دیکرومات سدیم انتخاب شدهاند، و روشهای پخت بدون پسا-پخت، پسا-پخت با سرد کردن تدریجی، و پسا-پخت با سرد کردن سریع بررسی شدند. نتایج نشان دادند که در شرایط آمادهسازی یکسان، نیروی بیشینه شبهاستاتیک در اتصال فلز-کامپوزیتی و کمینه آن در اتصال فلزی است. در روش آمادهسازی مکانیکی، میزان نیروی شبهاستاتیک و عمر خستگی نسبت به روش شیمیایی افزایش یافته و همچنین در مورد اثر آمادهسازی سطح در شرایط پخت مختلف بحث شده است. بهعلاوه، نیروی بیشینه شبهاستاتیک در اتصال فلز-کامپوزیتی وابستگی کمتری به سرد کردن پس از پسا-پخت نسبت به اتصال فلزی داشته و در اتصال کامپوزیتی کاملاً به روش پخت وابسته است. سرد کردن تدریجی پس از پسا-پخت عمر خستگی اتصالات فلز-کامپوزیتی را بهبود میبخشد و نیروی بیشینه شبهاستاتیک و عمر خستگی در اتصال فلز-کامپوزیتی نسبت به سایر اتصالات بیشتر هستند. با بررسی سطوح واماندگی مشاهده شد که با اعمال پسا-پخت برای اتصال فلز-کامپوزیتی، وضعیت واماندگی به نوع واماندگی در چسب تبدیل شده و این بهبود میتواند در ترمیم اتصال مفید باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پدرام زمانی
گروه مکانیک- دانشکده مهندسی- دانشگاه فردوسی مشهد- مشهد- ایران
عبدالرحمان جامی الاحمدی
استادیار، گروه مکانیک، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد