اثر تمرین شنا همراه با عصاره گشنیز بر شاخص های قندی موش های صحرایی مبتلا به دیابت

مقدمه و هدف: فعالیت­های ورزشی و رژیم غذایی سهم عمده­ای در کاهش عوارض ناشی از دیابت از جمله چاقی، پر فشار خونی، هیپرلیپیدمی و هیپرانسولینمی دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین شنا همراه با مصرف عصاره گشنیز بر شاخص­های قندی موش­های صحرایی مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ­ها: در این پژوهش تجربی 32 سر موش صحرایی نژاد اسپراگودوالی انتخاب و یک هفته پس از القاء دیابت به چهار گروه 8 سری 1) تمرین شنا، 2) گشنیز، 3) تمرین شنا همراه با گشنیز، و 4) کنترل تقسیم شدند. گروه­های 2 و 3 روزانه 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصاره گشنیز به صورت صفاقی دریافت کردند همچنین گروه­های 1 و 3 به مدت چهار هفته و هر هفته پنج جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه شنا کردند. جهت تجزیه و تحلیل یافته­ها، از آزمون­های کالموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (0/05 ≥P). یافته ­ها: تمرین شنا، مصرف گشنیز و تمرین شنا همراه با مصرف گشنیز اثر معنی­ داری بر کاهش گلوکز ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله داشت (0/05≥P)؛ مصرف گشنیز و تمرین شنا همراه با مصرف گشنیز اثر معنی­ داری بر کاهش مقاومت به انسولین داشت (0/05≥P)؛ مصرف گشنیز نسبت به تمرین شنا اثر بیشتری بر کاهش گلوکز ناشتا داشت (0/05≥P) و تمرین شنا، مصرف گشنیز و تمرین شنا همراه با مصرف گشنیز اثر معنی ­داری بر کاهش انسولین نداشت (0/05≤P). بحث و نتیجه ­گیری: به نظر می­ رسد بتوان جهت بهبود شاخص­ های قندی موش ­های صحرایی مبتلا به دیابت از چهار هفته تمرین شنا و مصرف عصاره گشنیز استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

گشنیز ، تمرین شنا ، شاخص قندی ، دیابت