ضرورت آموزش و تخصص در توسعه و اثربخشی کارکنان

افزایش علم و دانش و تغییرات پرشتاب سبب شده است که سازمانها، آموزش را در راس برنامه های خود قرار دهند. زیرا آموزش یکی از مهمترین عوامل توسعه کشورها است. زیربنای توسعه کشورها و سازمانها باخلاقیت و نوآوری منابع انسانی مرتبط است. امروزه کارکنان مهمترین مزیت رقابتی سازمان ها محسوب می شوند که همواره باید دانش، مهارت و قابلیت های آنان ارتقا یابد، لذا بقای سازمان ها در عرصه رقابت به حفظ، توسعه و بهره برداری از قابلیت های کارکنان منوط شده است. سازمانی که نتواند مهارت، دانش و دانایی خود را توسعه دهد و از آن در افزایش بهره وری استفاده کند، قادر نیست هیچ یک از منابع خود را به نحو مطلوب توسعه دهد. هدف اصلی مقاله حاضر بررسی نقش آموزش و تخصص در توسعه و اثربخشی کارکنان با روش توصیفی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد یکی از موانع پشتیبانی مدیران، جداسازی اقدامات آموزش و توسعه منابع انسانی از راهبرد کسب و کار سازمان است. در بسیاری از سازمان های بزرگ، مدیران کسب و کار و مدیران منابع انسانی در تقابل با هم عمل می کنند. واضح است که وقتی آموزش و توسعه منابع انسانی به عنوان یک امر مجزا اداره می شود، می تواند نسبت به مدیریت کلی کسب و کار، به یک اولویت کم اهمیت تری مبدل شود. بنابراین توسعه روش های آموزش مدیران و کارکنان آنان گامی در افزایش آگاهی آنها و بهره دهی به سازمان های مربوطه است. محتوای آموزش مدیران باید برمبنای نیاز آنها و اهداف سازمان تنظیم گردد. و می توان گفت مسئولین واحدهای سازمانی، ناگزیرند به موقعیت و موفقیت سازمان خود بیاندیشند و یکی از گزینه ها برای بالاتر بردن رشد علمی سازمان حضور کارکنان در دوره های آموزشی ضمن خدمت است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، موفقیت سازمانی