نقش هوش معنوی و اخلاق کار اسلامی بر رفتار کار مولد

عصر ما، عصر چالش هاست. بحران ها و چالش هایی که ضمن ایجاد تغییرات عمده و زیربنایی در انسان ها، سبب تحولات و پویایی هاي خاصی در جنبه هاي گوناگون زندگی او شده است. بحران هایی که حتی در ثابت ترین بعد وجودي انسان رخنه کرده و باعث تحول عمیق در آن شده است. این تحولات و تغییرات، سبب فرایند تربیت، در جنبه هاي مادي و معنوي زندگی انسان، ظهور دوباره کشش معنوي و نیز جست و جوي درك روشن تري از دین و کاربرد آن شده اند. در راستاي تربیت دینی و به موازات بررسی رابطه دین و معنویت، گروهی از پژوهشگران در تبیین برخی از مشاهدات و داده هاي خود، درصدد تعریف مفاهیم جدید در زمینه دین و معنویت بوده اند. براي نمونه، مفاهیم سلامت معنوي، تحول معنوي و بهزیستی معنوي در آستانه هزاره سوم میلادي به ادبیات آکادمیک روان شناسی اضافه شده اند. سازه هوش معنوي نیز یکی از مفاهیمی است که در پرتو توجه و علاقه جهانی روان شناسان حوزه دین به ترتیب و معنویت مطرح شده و توسعه یافته است. هدف مقاله حاضر، تبیین نقش و جایگاه مفهوم هوش معنوي در تربیت دینی، به منظور رشد و پرورش همه جانبه انسان است. این مقاله در قالب مطالعه اي توصیفی - تحلیلی، از طریق دسترسی به منابع دست اول اینترنتی و کتابخانه اي بررسی شده است. مطالعات مقدماتی نشان داد که اصولاً پرورش هوش افراد در محدوده دانش و اطلاعات زیستی است، ولی هوش معنوي شامل تفکرات انتزاعی و ماورایی است. هوش معنوي مفهوم دینی دارد و از طریق دانش و قوانین معنوي پرورش می یابد که در دنیاي ما پیدا می شود و در ادبیات دینی مطرح شده است. می توان گفت هوش معنوي به انسان تمامیت می بخشد و به او یکپارچگی و وحدت عطا می کند که از مهم ترین اهداف تربیت دینی انسان هاست.