سلامت اجتماعی و آموزش و پرورش

سلامت اجتماعی، عاملی برای ارزیابی و شناخت فرد از عملکرداجتماعی خویش تحت تأثیر عوامل متعددی است. هدف: در پژوهش حاضر به این سوال پاسخ می دهیم: آیا آموزش و پرورش به این موضوع به اندازه اهمیت آن پرداخته و وظیفه خود را در قبال سلامت اجتماعی جامعه ایفا نموده است؟ روش: از روش اسنادی و مرور بیش از ۶۰ مقاله ی علمی پژوهشی و پایان نامه دهه نود(۱۳۹۰ - ۱۳۹۸) استفاده شده است. انتخاب نظریه کییز به عنوان زیربنای نظری و براساس آن، شاخص سازی، مقایسه شاخص ها با سند تحول بنیادین، برنامه درس ملی، مرور مقالات جهت بررسی کتب درسی و میزان پرداختن به شاخص های سلامت اجتماعی انجام شد و با مرور مقالات به بررسی میزان سلامت اجتماعی در جامعه و شناسایی عوامل مؤثر بر آن پرداخته شد. نتیجه گیری: بررسی مقالات نشان می دهد که سلامت اجتماعی جامعه در حد متوسط است. در برخی از اهداف، راهبردها و راهکارهای سند تحول بنیادین ردی از مؤلفه های سلامت اجتماعی وجود دارد، اما اثری از هدفی، راهکار یا راهبردی که صریحا به موضوع سلامت اجتماعی و اهمیت آن در نظام آموزشی اشاره شده باشد، نیست. به دلیل فقدان پژوهش در مضامین سند تحول، مستنداتی که نشانگر وجود آنها در کتاب های درسی باشد، در دست نیست و در برنامه درس ملی نیز اشاره مستقیمی به موضوع سلامت اجتماعی نشده است. داشتن تفکرات اجتماعی صحیح و برخورداری از ذهنیت مثبت نسبت به جامعه برای زندگی اجتماعی، اولین و مهم ترین مرحله از سلامت اجتماعی است که به آن توجه نشده است.

کلیدواژه ها:

سلامت اجتماعی ، آموزش و پرورش ، سند تحول بنیادین ، برنامه و کتب درسی