پیش بینی سازگاری تحصیلی بر اساس راهبردهای یادگیری خودتنظیمی،خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان پسر

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری تحصیلی براساس راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی در دانش آموزان بود. نوع پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه ای آماری شامل کلیه ی دانش آموزان سال سوم دبیرستان های پسرانه در شهر کرمانشاه بود که در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ به تحصیل اشتغال داشتند. از بین دانش آموزان تعداد ۲۷۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه سازگاری تحصیلی زیر مقیاس پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا تراپ، کلارک وتایگز(۱۹۵۳)، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی زیمرمن - پونز (۱۹۸۶)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکزو مورگان (۱۹۹۹) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یی یسن چن (۲۰۰۴) بود. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش هم زمان استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که رابطه ی مثبت و معنادار بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و سازگاری تحصیلی، رابطه ی مثبت و معنادار بین خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی و رابطه ی مثبت و معنادار بین خودپنداره تحصیلی و سازگاری تحصیلی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، راهبردهای یادگیری خودتنظیمی ، خودکارآمدی تحصیلی ، خودپنداره تحصیلی ، دانش آموزان پسر.