مطالعه تطبیقی تجاوز زناشویی از دیدگاه فقهی با نگاهی به قوانین کیفری ایران

یکی از آثار عقد نکاح، برقراری رابطه جنسی است.همچنین رابطه جنسی میان زن و مرد از حقوق و تکالیف آنها در قبال یکدیگر است. اما گاهی به سبب عر ف و فرهنگ و جوامع مرد سالار، مردان برقراری رابطه جنسی با زن را حق خود می دانند و زنان را موظف به اطاعت در قبال آنها می دانند. اما سوالی که مطرح می شود این است که اگر چنانچه به هر دلیلی زن رضایت به برقراری رابطه جنسی نداشته باشد و مرد به اجبار فیزیکی و روانی و با زور مبادرت به برقراری رابطه جنسی نماید ، آیا زن می تواند در دادگاه های کیفری احقاق حق کند؟ یا به واسطه وجود عقد نکاح این حق از او زایل می شود؟ به نظر میرسد در حقوق ایران قانون منسجم و کاملی برای این مساله وجود ندارد اما در کشورهایی مانند آمریکا ، انگلیس و برخی کشورهای اروپایی چنین عملی از جانب مرد تجاوز زناشویی محسوب و جرم تلقی می شود و مشمول مجازات خواهد بود. با این حال در فقه نیز در مواقعی که رابطه جنسی از جانب مرد همراه اکراه و اجبار فیزیکی باشد و چنانچه آسیبی جسمی در زن ایجاد کند ، زن می تواند احقاق حق کند . اما در جوامع کنونی لزوم ایجاد قوانینی منسجم و کامل و منطبق با نیازهای روز احساس می شود. این نوشتار در پی بررسی مبانی فقهی و حقوقی تجاوز زناشویی است.

کلیدواژه ها:

تجاوز زناشویی ، حقوق ایران ، فقه امامیه