رهن دین

توثیق دین مساله ای است که داین را مطمین با دریافت دین خود می نماید و رهن از مهمترین مصادیق توثیق دین است. درحقوق اسلامی به استناد آیه قرآن و روایت ، استدلال گردیده که رهن باید عین معین باشد و رهن دین و منفعت باطل شمرده شده.در این مقاله با بررسی نظر مشهور فقهای شیعه و تفسیر ارایه شده از آیه قران و روایت استدلال گردیده که برخلاف نظر مشهور مستندات مذکور دلالتی بر لزوم یا صحت قبض در دین و حتی عین بودن آن ندارد. همچنین با بررسی اجمالی دکترین حقوقی ایران پیشنهاد لازم جهت اصلاح قوانین و رفع موانع موجود در جهت تسهیل تجارت و بازرگانی ارایه گردیده است.