تحدید مصادیق اقاریر مبهمه در فقه و حقوق موضوعه ایران

بررسی آرا اندیشمندان و متون اسلامی، نشان می دهد که اقرار به مبهم به معنای اقرار پوشیده و مجهول به حقی به نفع دیگری و به ضرر خود می باشد و اقاریر مبهمی که با شرایط قانونی و شرعی صورت گرفته باشد دارای آثار و احکامی از جمله جایز بودن این نوع اقرار است. در مقتضای قواعد حاکم بر فقه و حقوق خصوصی ایران حاکم شرع و قاضی شخص مقر را ملزم به تفسیری مناسب برای اقرار خود می کند. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با هدف تحدید مصادیق اقاریر مبهمه در فقه و حقوق خصوصی ایران به اقرار مبهم به شی مطلق، اقرار مبهم به مال و... اشاره نموده است.

کلیدواژه ها:

اقرار ، اقرار مبهم ، اقاریر مبهمه ، فقه و حقوق خصوصی ایران