کندوکاوی در شاخصه های فمینیسم اسلامی

با ظهور جنبش فمینیسم- جنبش مدعی دفاع از حقوق زنان - در قرن نوزدهم در غرب و گسترش این پدیده در طول قرون نوزدهم و بیستم در جهان، با گسترش ارتباطات میان ملت ها و مهاجرت افراد از کشورهای اسلامی به اروپا، این پدیده به تدریج سوغات فرهنگی غرب، برای کشورهای اسلامی از جمله کشور ایران بود. از این رو فمینیسم اسلامی پدیده ای نو، در کشورهای اسلامی به ویژه ایران است. عمر آن در کشور ما به کمتر از دو دهه می رسد. برخی، فمینیسم اسلامی را روش ها و رفتارهایی در زمینه اجرای مساوات و عدالت جنسی در قالب ارزش های اسلامی دانسته اند. می توان گفت فمینیسم اسلامی بیشتر متاثر از نظریه های پست مدرن است. آن ها همچون بسیاری از گروه های زنگرا، مرد سالاری را مساله اساسی زنان در خانواده و اجتماع می دانند و به سمت آرمان های تساوی طلبانه پیش میروند و تفاوت های زن و مرد مسلمان در احکام و قوانین را مورد انتقاد قرار می دهند. اینان مفاهیمی چون اومانیسم، عدالت، تساوی، آزادی، به عاریت گرفته اند و سعی بر آن دارند که با ارایه برداشت های جدید از آیات قرآن، قرایتی از دین ارایه دهند که به الگوهای شناخته شده در جهان غرب نزدیک باشد. دریغ از آن که کاملترین دستور العمل به منظور حفظ نظامات اجتماعی و گسترش عدالت در جمیع ابعاد، نسخه ای است که از طریق ادیان الهی به ویژه دین مبین اسلام ارایه شده است و شاهد بر این مدعی از هم گسیختگی غرب در مساله زن و مرد و خانواده است. در این نوشتار با استفاده از قریب به بیست کتاب و مقاله و مستند در زمینه فمینیسم، به روش کتابخانه ای و تحلیلی ضمن پرداختن به پیشینه تاریخی و عناصر و گروه های این جریان و مبانی فکری و شاخصه های آن، به نقدهای واردشده بر آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

فمینیسم ، فمینیسم اسلامی ، حقوق زنان ، جنسیت.