مطالعه نهاد توبه در نظام عدالت کیفری ایران و چشم اندازهای جرم شناختی آن

توبه نهادی اصلاحی است که در فقه کیفری و به دنبال آن در نظام کیفری کشورمان نیز به رسمیت شناخته شده است. این نوشتار که با روشی توصـیفی نگاشته شده درصدد است تا نهاد توبه را از دیدگاه دانش های فقه، حقوق کیفری، کیفرشناسی و جرم شناسی بررسی می کند. سقوط مجازات پیامد مهـم توبه تلقی می شود. ندامت از گناه انجام شده و تصمیم جدی بر ترک آن در شمار مولفه های توبه است. قانون مجازات اسلامی۱۳۹۲ برای نخسـتین بـار در مبحثی جداگانه و منسجم احکام توبه را بیان نموده است. حدود به استثنای قذف و محاربه بستر توبه اند و دیه و قصاص با توبه مرتکب سـاقط نمـی شـوند. توبه از دیدگاه یافته های جرم شناختی نیز دارای اهمیت است. پیش بینی نهاد توبه نشان دهنده کرامت مداری سیاست کیفری اسلام و ایران است. رویکـرد اصلاح و درمان نیز با نهاد توبه به روشنی پیگیری می شود. این نوشتار با روشی توصیفی نگاشته شـده و نهـاد توبـه را از دیـدگاه دانـش هـای فقـه، حقـوق کیفری، کیفرشناسی و جرم شناسی بررسی می کند.

کلیدواژه ها:

توبه ، فقه ، نظام عدالت کیفری ، جرم ، گناه ، اصلاح ، جرم شناسی