نظام حقوقی حاکم بر علامت صنعتی در ایران و کنوانسیون های مربوط

طرح صنعتی ، یکی از مهم ترین مقوله های مالکیت فکری است که اکنون با توسعه تجارت بین الملل، اهمیت ویژه ای پیدا کرده است. یک طرح صنعتی به جنبه های زیبا شناختی و شکل ظاهری یک محصول اعم از محصولات و فرآورده های صنعتی یا صنایع دستی مرتبط می باشد و عامل مهم برای جذب مشتریان است. امروزه با توجه به الزامات بازرگانی بین المللی و روابط اقتصادی کشورها با یکدیگر ، زمینه حمایت جدی از علایم صنعتی چه در حقوق داخلی و چه در سطح بین الملل فراهم شده است . این سازوکارهای حقوقی، به ویژه در قالب موافقت نامه ها و کنوانسیون های بین المللی، این حق را برای مالکان طرح صنعتی ایجاد می کند که به طور انحصاری از طرح خود استفاده کنند و فرد متجاوز به حقوق خود را از طریق حقوقی یا جزایی تحت تعقیب قانونی قرار دهند. از سویی دیگر ، حمایت از طرح صنعتی سبب می شود دیگران از ساخت ، عرضه ، واردات ، صادرات یا فروش هر محصولی که طرح در آن به کار رفته یا در آن گنجانده شده است منع شوند. این پژوهش در صدد است تا با توجه به قوانین و مقررات حاکم بر علایم صنعتی در ایران و موافقت نامه ها و کنوانسیون های بین المللی مربوط، به نحوه ثبت و حمایت از علایم صنعتی بپردازد . زیرا همان گونه که می دانیم حمایت از طرح های صنعتی ضمن تشویق خلاقیت ها در بخش های صنعت و هنر موجب می شود در وضعیت اقتصادی جامعه بهبود حاصل شود و در نهایت به توسعه فعالیت های تجاری و صادرات محصولات ملی و استراتژیک کمک شایانی گردد .

کلیدواژه ها:

حقوق مالکیت فکری ، علامت صنعتی ، نظام حقوقی ایران ، کنوانسیون های بین المللی