مبانی نقش ارشادی حکومت در حوزه ی اخلاق

نقش دولت در حوزه ی امور اخلاقی را میتوان به نوعی، تابع نوع نگاه به رابطه ی حقوق و اخلاق دانست. در این زمینه نظریات متفاوت و متنوعی از سوی اندیشمندان فلسفی، کلامی، فقهی و حقوقی ارایه شده و هنوز نیز به عنوان بحث روز در جوامع علمی، مطرح است. این نظریات، از عدم مداخله ی کامل دولت در حوزه ی اخلاق تا در دست داشتن کامل آن توسط دولت را شامل میشوند و در میان این دو سر طیف، نظرات گوناگونی قرار میگیرد. مقاله ی حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی، ضمن بیان گذرا و نقد اجمالی دو دسته ی کلی از این نظریات، در پی تبیین نظری است که از آموزه های مذهب تشیع قابل استنباط میباشد و بدین نتیجه رهنمون خواهد شد که ضمن قبول اصل مسیولیت حکومت در اجرای شریعت،اساسا اصل بر عدم مداخله ی حکومت در قالب وضع قواعد لازمالاجرا و اجرای آنها به صورت قهرآمیز است و صلاحیت دولت در این زمینه، محدود به آن دسته از امور اجتماعی است که مصلحت عمومی، اقتضای آن را داشته باشد و در جهت حفظ نظام اجتماعی صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

حکومت ، اخلاق ، الزام به اخلاق ، حکومت اسلامی ، اجرای شریعت.