سنجش رضایت شهروندان از کیفیت محیط شهری با رویکرد مشارکتی

محیط شهری به عنوان بستر حضور افراد و شکل گیری کنش های اجتماعی از جایگاه ویژهای در تامین نیازها و رضایتمندی افراد برخوردار است و لذا تحلیل کیفیت محیط میتواند زمینه را برای دستیابی به راهکارهای بهبود شرایط فراهم سازد. می توان دغدغه دستیابی به فرم خوب شهری را از زمان شکل گیری اولین شهرها سراغ گرفت و تلاش برای بهبود زندگی شهری را هم سن تاریخ شهرنشینی تخمین زد. تمایل بیش از پیش جمعیت های انسانی به زندگی در محیط های شهری و رشد شهرنشینی اهمیت کیفیت زندگی شهری و محیط های سکونتی در شهرها را بیش از پیش آشکار ساخته است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر سنجش رضایت شهروندان از کیفیت محیط شهری با رویکرد مشارکتی در منطقه۱۲ شهرداری تهران خواهد بود. و می توان گفت عواملی همچون افزایش ایمنی برای پیاده روی در محدوده، دسترسی آسان تر، حفظ کاربری های اصلی و عملکرد بازار شهر، حفظ کاربری هایی که در ارتباط با فرهنگ مردم شهر هستند مانند مسجد و اماکن تاریخی، حفظ محیط طبیعی، وجود تعاملات اجتماعی بین شهروندان، کنترل های اجتماعی کارا، بهبود امنیت اجتماعی در محدوده، افزایش نظم و همگنی بین کاربری ها و عناصر سازنده محیط و وجود حیات و سرزندگی در بالا رفتن احساس تعلق به این محیط در شهروندان موثر خواهد بود.همواردی همچون پاکسازی معابر، نظارت بر ساختمان سازی های داخل محدوده از لحاظ رعایت ضوابط شهرسازی و هماهنگ سازی آن ها، انتقال کاربری های متعارض با محیط و آلاینده، بهسازی وضعیت مبلمان شهری در محدوده، وجود کنترل های اجتماعی و مشارکت مردم و اجتماعات محلی در حفظ و نگهداری این محیط شهری در بالا بردن نظم محدوده مفید خواهند بود

کلیدواژه ها:

سنجش رضایت شهروندان ، کیفیت محیط شهری ، رویکرد مشارکتی