تأملی بر تربیت درمکتب انسان ساز سعدی

تعلیم و تربیت به معنی آموختن و آگاهانیده و درنهایت هدایت به سوی حد والای انسانیت، یکی از محورهای تعلیمی ادیان الهی، بویژه دین اسلام است. در ادبیات گرانسنگ تعلیمی که متاثر از اسلام است، کمتر شاعر، نویسنده و فیلسوفی است که به اهمیت چرایی آن در آثار خود نپرداخته باشد. در میان شاعران پرآوازه ایرانی، سعدی در آثار خود، به ضرورت تربیت توجه ویژه نشان داده و شاخصه های تربیت را با تعابیر زیبای ادبی پروراندهاست. در مقاله حاضر به روش تحلیلی، توصیفی به نقش تربیت در دوران کودکی و عامل وراثت، نقش متعلم و توجه به تفاوت های فردی به عنوان عواملی مهم در این رویکرد، در آثار سعدی پرداخته شده و به برخی نکاتازجمله داشتن تواضع فروتنی، قناعت، احسان و نکوکاری، رازداری و... که در بهبود شرایط کنونی زندگی می تواند راهگشا باشد اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

سعدی ، بوستان ، تربیت ، وراثت ، شاخصه های فکری