ﺷﺮﻃﻴﺖ ﺣﻼل زادﮔﻲ ﻳﺎ زﻧﺎزاده ﻧﺒﻮدن در ﺷﻬﺎدت و ﻗﻀﺎوت
محل انتشار: دوفصلنامه فقه و اجتهاد، دوره: 4، شماره: 8
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 832
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FEGHI-4-8_005
تاریخ نمایه سازی: 13 بهمن 1399
چکیده مقاله:
در بحث قضا و شهادت برای قاضی و شاهد، شروط و خصوصیاتی بیان میشود که ازجمله این شروط، شرط حلالزادگی است. بررسی کتابهای فقهی متقدمان نشان میدهد زنازاده نبودن در شهادت شرط است. این در حالی است که در میان متأخران، طهارت مولد به عنوان شرط مطرح شده است. با توجه به اینکه این اختلاف منشأ اثر فقهی است و دربارة فرد مجهولالحال ـ طبق مبنای قدما ـ مانعی از شهادت وجود ندارد؛ ولی طبق مبنای دیگر احراز طهارت مولد شرط است. نوشتار حاضر با بررسی روایات و دیگر ادلة مطرحشده در لسان فقها، این مسئله را بررسی میکند. حاصل پژوهش نشان میدهد با لحاظ روایات صحیحه در مسئلة شهادت، دیدگاهی که زنازاده نبودن را شرط میداند، اقوی است؛ اما در مسئلة قضاوت به دلیل نبودن ادلة کافی، حتی اثبات زنازاده نبودن نیز محل اشکال است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مرتضی شکریان امیری
محقق حوزه علمیه قم، دانشآموخته سطح سه