بررسی پایداری ژنتیکی گیاهچه های حاصل از کشت بافت استویا با استفاده از نشانگر ISSR

استویا (Stevia rebaudiana) شیرینت رین گیاه جهان است. بذور این گیاه به سختی جوانه زده و بسیاری از آنها به دلیل پدیده خودناسازگاری در هنگام شکل گیری غالباً پوک و عقیم هستند. تکثیر استویا از طرق بذر مانع تولید جمعیت همسان میشود. به همین دلیل، کشت بافت روش مناسبی برای تکثیر سریع این گیاه میباشد. با توجه به اینکه وقوع تنوع سوماکلونال پدیده ای شایع درارتباط با کشت بافت گیاهی است. هدف از این پژوهش تعیین پایداری ژنتیکی گیاهچه های حاصل از ریزازدیادی استویا در محیط هایی با غلظت های متفاوت تنظیم کننده های رشد می باشد. مواد و روشها: این پژوهش در دو آزمایش جداگانه به اجرا در آمد. در آزمایش اول، مریستم ها روی محیط کشت MS با غلظتهای 1و 2 میلی گرم در لیتر برای هر کدام از تنظیمکننده های رشد گیاهیNAA ، BAP ، و 2,4_D کشت شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3تکرار انجام گرفت . آزمایش دوم شامل استخراج DNA از گیاهچه های تکثیرشده در ازمایش اول و ارزیابی چند شکلی نشانگرهای ISSR می باشد. تنوع ژنتیکی با استفاده از 10 نشانگر ISSR تحت بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول اثر تنظیم کننده های رشد بر کلیه صفات معنی داری بودP<0.01 ، محیط کشت MS حاوی 1 میلی گرم در لیترNAA به همراه 2 میلی گرم در لیتر BAP موثرترین تیمار در بیشترین تعداد شاخه فرعی و تعداد برگ و ارتفاع گیاه بود. در آزمایش دوم، نمونه های مورد مطالعه در2 گروه دسته بندی شدندکه بر این اساس دو نمونه ای که تحت غلظت بالای BAP قرار داشتند جدا از سایر نمونه ها دسته بندی شدند. این نتیجه بیانگر کارایی مناسب نشانگر مورد استفاده در تفکیک نمونه های مورد مطالعه و پوشش ژنومی مناسب پرایمرهای مورد استفاده است.

کلیدواژه ها:

استویا ، تنوع سوماکلونال ، نشانگرهای ISSR