طراحی عملکرد گرا در معماری بومی ایران و تاثیر پذیری معماری معاصر از آن در ارائه فناوریهای نوین

تجارب ارزنده گذشتگاه در طول تاریخ همیشه سرمایه اصلی دانشمندان و مبتکران در گره گشایی از مشکلات و حرکت بسوی اینده بهتر بوده است و انتقال تجارب گذشتگان از نسلی به نسل دیگر باعث پیشرفت علمی و تقویت حس خوداتکایی می باشد اما به دلیل عدم استفاده درست از تجارب ارزشمند تاریخی درحوزه معماری مشکلات زیادی را در این زمینه و نحوه ساماندهی مصنوع شاهد هستیم بی شک فناوری نوین قابلیت آن را دارند که در تعاملی درست با هنر سنتی هنر مدرن را از افول رهایی بخشند از بین رفتن معماری بومی به صورت کالبدی موجب حذف برخی از کارکردهای آن در معماری معاصر شده است لذا بازیابی این کارکردها یک مسئله اساسی به شمار می رود و کشف پتانسیل های نهفته در معماری بومی می تواندباعث تسریع درحل مسائل و ابهامات عصر حاضر گردد دراین مقاله به بررسی تعدادی از عناصر معماری سنتی ایرانی می پردازیم که می توان با بررسی و دقت در انها درکاهش مصرف انرژی در جهت رسیدن به توسعه پایدار اقدام نمود و همچنین با بسط دادن تعدادی از این عناصر معماری بومی می توان از انها به عنوان اجزای اصلی معماری معاصر استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

معماری عملکرد گرا ، معماری بومی ، خانه ایرانی ، توسعه پایدار