ارزیابی روشهای مختلف خاک ورزی بر ویژگیهای فیزیکی خاک و خصوصیات رشدی چغندرقند

به منظور بررسی اثر روشهای مختلف خاک ورزی بر همگنی رشد و تسهیل در خروج غده های چغندرقند و خصوصیات فیزیکی خاک، آزمایشی سه ساله به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی میاندوآب در سالهای زراعی 1394-97 اجرا شد. تیمارها شامل شخم با گاوآهن برگرداندار به عمق 25 - 30 سانتیمتر درپائیز + دیسک و ماله در بهار، شخم با گاوآهن چیزل به عمق 25 - 30 سانتیمتر در پائیز+ دیسک و ماله در بهار، زیرشکن به عمق 35 -40 سانتیمتر + شخم با گاوآهن برگرداندار در عمق 15 - 20 سانتیمتر و شخم با گاوآهن برگرداندار به عمق 15 - 20 سانتیمتر در پائیز + دیسک و ماله در بهار (شاهد) بود. نتایج نشان داد روشهای مختلف خاک ورزی تأثیر معنیداری برویژگیهای فیزیکی خاک نداشتند. بیشترین میزان عملکرد ریشه 47/56) تن در هکتار) به شخم با زیرشکن در عمق 35-40 سانتیمتر+ گاوآهن برگرداندار و بعد از آن به شخم با گاوآهن برگرداندار در عمق 25-30 سانتیمتر 44/73) تن در هکتار) تعلق داشت. کمترین میزان تلفات برداشت مکانیزه به ترتیب به شخم با زیرشکن+ گاوآهن برگردان دار 0/866) تن در هکتار) و گاوآهن برگرداندار در عمق 25-30 سانتیمتر 0/958) تن در هکتار) مربوط بود. در نتیجه می توان بیان کرد که روش مختلف خاک ورزی موجب بهبود خصوصیات رشدی چغندرقند شده ولی اثر اندکی بر ویژگیهای فیزیکی خاک گذاشت.

کلیدواژه ها:

خاک ورزی ، شاخص مخروطی ، عملکرد ریشه ، تلفات برداشت.