برخورد ائمه (ع) با فرقه‌های انحرافی شیعه ( کیسانیه، زیدیه، اسماعیلیه، واقفیه)

با شکل­گیری فرقه­های انحرافی، اتحاد امت شیعه به خطر افتاد. بحران ایجاد شده از سوی برخی افراد با مقاصد مختلف باعث تردید در پذیرش امام راستین و برحق شد. ائمه (ع) با مشکلاتی مانند مراقبت توسط خلفای وقت و اجبار به تقیه مواجه بودند و قدرت سیاسی را در اجتماع مسلمانان نداشتند، می­کوشیدند تا پیروان خود را از افتادن به دام فرقه­های انحرافی نجات دهند. به همین دلیل در برخورد با این گروه­ها از روش­های مختلف استفاده کرده و مسیر خود را از این فرقه­ها جدا کردند و باعث طرد آنان از اجتماع شیعه و پیروان خاص خود می­شدند. ائمه (ع) با رهبری معنوی و با عملکردی صحیح و به موقع شیعیانی را که در شناخت امامشان تردید داشتند به جامعه شیعه اثنی­عشری بازگردانده و منحرفین از راه حق و حقیقت را زندیق، کافر و مشرک معرفی کردند. روشن است که افتراق این فرقه­­ها مسیر آنان را از جامعه شیعه و راه  اهل­بیت (ع) جدا کرده و با نام فرقه ضاله و انحرافی به حیات خود ادامه دادند.

کلیدواژه ها:

فرقه ، فرقه‌های انحرافی ، شیعه ، ائمه (ع)