بررسی فرایندهای واجی حذف و درج در گویش شهرستان رابُر بر مبنای نظریة بهینگی

    این پژوهش فرایندهای حذف و درج در گویش شهرستان رابُر را بر مبنای نظریة بهینگی و به روش توصیفی-تحلیلی بررسی و تحلیل می‌کند. برای بررسی امکان تحلیل این فرایندها بر مبنای نظریة بهینگی در گویش رابُر، حذف همخوان پایانی، حذف همخوان میانی، حذف همخوان‌های چاکنایی و درج واکه در ابتدای خوشه همخوانی و درج همخوان میانی (میانجی) با این نظریه محک زده می‌شود. داده‌های این تحقیق از زبان طبیعی و روزمرة مردم، کتاب‌های گویش و شم زبانی نگارنده گردآوری شده‌اند. بررسی و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که در بعضی موارد در این گویش برخلاف فارسی معیار، برای جلوگیری از التقای مصوت‌ها به جای درج همخوان از فرایند حذف (مصوت) استفاده می‌شود؛ به همین دلیل بسامد فرایند حذف در این گویش بیش از درج است. در خصوص حذف همخوان چاکنایی در موضع پایانة هجا، تغییر کیفیت واکة اصلی در گویش رابُری عمومیت ندارد. همچنین، همخوان میانجی در فرایند درج نیز در مقولة فعل یکی از همخوان‌های رایج در زبان فارسی معیار نیست. گزینة بهینه در فرایندهای حذف و درجِ بررسی‌شده در این گویش در راستای نظریة بهینگی است.

کلیدواژه ها:

حذف ، درج ، گویش رابُر ، نظریة بهینگی