کودکان داعش: از درون‌فکنی ایستار تکفیری تا برون‌فکنی رفتار تسخیری

 ایدئولوژی داعش به معنای انکار هرگونه تاریخ‌مندی و تحول‌پذیری و قرار گرفتن آموزه‌های آن در جایگاه رفیع حقایق فرا تاریخی و تغییرناپذیر است. این گروه با تکیه‌بر قواعد خود برساخته بر اساس تفاسیر تنگ‌نظرانه، مبنای تعین بخشی برای حقیقت و مشروعیت عرضه می‌دارد و رهیافت و نگرشی کاملاً متفاوت از قدرت و قواعد سیاسی و اجتماعی ترسیم می‌کند. طبق این رهیافت متفاوت، این گروه با رویکرد محافظه‌کارانه رادیکال به بهره‌برداری از جوانان و کودکان در مقیاسی وسیع با کارکردی متمایز پرداخته است؛ امری که گرچه یک جنایت جنگی و نقض قواعد بین‌المللی و حقوق بشر محسوب می‌گردد، اما بر اساس دکترین این گروه، امری الهی و مشروع و مورد تأیید پیامبر (ص) انگاشته می‌شود. نوشتار حاضر با روشی توصیفی - تحلیلی و علی و بر اساس رویکرد تلفیقی از مباحث نظری (جامعه‌پذیری سیاسی و خود ایدئال کارن هورنای) در راستای فهم انگیزه و هدف داعش از این اقدام و پیامدهای آن، بر این فرض استوار است که داعش با هدف‌گیری کودکان، درصدد انتقال تدریجی فرهنگ سیاسی خاص خود به آنان و نهادین کردن آرام ایستارها و هنجارها و درنتیجه ضمانت بقای خود در درازمدت است که می‌توان از این امر تحت عنوان «ترور سرد» یاد نمود. کودکان که در سپهر زیستی وحشت‌آلود و مرگ آلود به سر می‌برند، به انسانی تک ساحتی و درنتیجه، به شخصیت‌های فرهنگی خشن و متوهم بدل می‌گردند که یگانه راه ایمن زیستن را خشونت‌ورزی می‌پندارند؛ چشم‌انداز چنین تربیتی گرایش وافر به ناامنی و بی‌ثباتی‌های سیاسی خواهد بود که به‌نوبه خود تهدیدهایی جدی را متوجه منطقه و جهان خواهد ساخت.