استخراج بافت سرطان پستان پس از رادیوتراپی حین جراحی و بررسی پروتئوم آن با استفاده از تکنیک پروتئومیکس

پیشینه مطالعه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در بین زنان ایرانی و جهان می‌باشد و در حال حاضر به عنوان دومین سرطان بدخیم بعد از سرطان ریه در زنان به شمار می‌آید. هدف از رادیوتراپی (پرتو درمانی) از بین بردن حد اکثرسلول‌های سرطانی با حداقل آسیب به بافت‌های سالم است. از روش رادیوتراپی حین عمل جراحی (IORT) می‌توان به طور دقیق و کنترل شده برای درمان ناحیه ی کوچکی از بافت، بدون آسیب به بافت و اندام‌های اطراف استفاده نمود. در این روش در اثر آسیب DNA و شروع روند آپوپتوز، سلول‌های ناحیه ی درمان (بافت هدف) تخریب و ادامه ی رشد و تقسیم غیر ممکن می‌شود. روش مطالعه: در این مطالعه، چهار نمونه از بافت پستان بعد از پرتو دهی از بیماران که با 21 گری اشعه تحت عمل جراحی پستان بودند بدست آمد. ژل الکتروفورز دوبعدی (2D-PAGE) و نرم افزار Progenesis Same Spots v3.2 جهت بررسی تغییر بیان پروتئین‌های قبل از پرتودهی و بعد از پرتودهی استفاده شد. نتایج: تقریباً 523 لکه بر روی ژل الکتروفورز دو بعدی مشخص شد. 343 لکه با بیان متفاوت که دارای پارامترهای آماری معنادار (05/0P <) بودند تعیین شد. از این مقدار 144 لکه کاهش در بیان داشت و 179 لکه افزایش در بیان داشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که Caspase3، BCL، BAX، BID و P53پروتئین‌های کلیدی هستند که پس از استفاده از پرتودهی حین درمان در بافت تغییر می‌کنند.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، رادیوتراپی ، پروتئومیکس ، الکتروفورز دو بعدی ، آپوپتوز