بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای، کیفیت زندگی و روحیه در بیماران مبتلا به سرطان های صعب العلاج

بیماران مبتلا به سرطان صعب العلاج با عوامل استرس زای جسمی و عاطفی زیادی روبرو هستند، اما اطلاعات کمی در مورد راهبردهای مقابله ای آنها با رابطه بین این راهبردها با کیفیت زندگی (QOL) و خلق و خوی آنها وجود دارد. هدف از این پژوهش شناسایی راهبردهای مقابله ای پرکاربرد در میان بیماران مبتلا به سرطان های صعب العلاج ریه و گوارش و بررسی ارتباط این راهکارها با کیفیت زندگی و خلق و خوی افراد است. بدین منظور تعداد 175 بیمار که به تازگی ابتلای آنها به یکی از سرطان های ریه و یا دستگاه گوارش تشخیص داده شده است، در بیمارستان آموزشی- درمانی الزهرا اصفهان به عنوان جامعه نمونه و به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های کیفیت زندگی (ارزیابی عملکرد درمان سرطان- عمومی)، خلق و خو (مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستان) و سازگاری (COPE مختصر) در بیماران طی 8 هفته پس از تشخیص سرطان ریه یا دستگاه گوارش غیرقابل درمان، استفاده شد. به منظور بررسی ارتباط بین راهکارهای مقابله ای، کیفیت زندگی و خلق و خوی، از رگرسیون خطی استفاده شد که برای سن، جنس، وضعیت تأهل و نوع سرطان تنظیم می شود. نتایج حاکی از آن بود که 175 شرکت کننده (میانگین سنی، 45/8 سال) وجود داشت و اکثر آنها مرد (56%)، متأهل (63%)، و مبتلا به سرطان دستگاه گوارش (61%) بودند. بیشترین موارد استفاده رویکرد مقابله ای حمایت عاطفی (77%) را گزارش کردند، در حالی که تعداد کمتری از افراد از رویکرد پذیرش (44/8%)، خود سرزنشگری (379/9%) و ا نکار (28/2%) استفاده نموده اند. نتایج همچنین نشان داد که بیماران مبتلا به سرطان تازه تشخیص داده شده و غیر قابل درمان از انواع استراتژی های مقابله ای استفاده می کنند. استفاده از راهکارهای حمایت عاطفی و پذیرش با کیفیت با کیفیت بهتر و خلق و خوی ارتباط دارد، در حالی که استفاده از انکار و خود سرزنشگری با این نتایج ارتباط منفی دارد. مداخلات برای بهبود کیفیت زندگی و خلق و خوی بیماران باید به دنبال استفاده از راهکارهای مقابله ای سازگار باشد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، راهکار مقابله ای ، افسردگی ، سرطان صعب العلاج ، مراقبت تسکینی ، کیفیت زندگی