اثربخشی آموزش شکرگزاری به شیوه ی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند بر سلامت روان دانشجویان خوابگاهی

اهداف: یکی از موضوعات مطرح در روانشناسی مثبت که از برجسته ترین صفات پسندیده و متعالی ترین رفتارهای عبادی و اجتماعی انسانهای موحد و رشدیافته است، شکرگزاری و قدردانی میباشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شکرگزاری به شیوه ی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند بر سلامت روان دانشجویان خوابگاهی صورت گرفت.ابزار و روشها: در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری، ۳۴ دانشجوی خوابگاهی دانشگاه آزاد یزد، غربال گری شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل کاربندی شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله پرسشنامه سلامت روان SCL-۹۰-R را پاسخ دادند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش شکرگزاری به شیوهی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند را دریافت کرد ولی گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمونهای تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس یک راهه در متن مانکوا و توسط نرم افزار آماری SPSS ۲۱ مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: آموزش شکرگزاری به شیوه توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند بر سلامت روان بین گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری با مقدار۴ / ۱۰= ( ۱،۹ )Fدر سطح P<۰/۰۱ نشان داده است. میزان تاثیر برابر با ۰/۸۲ میباشد؛ یعنی ۸۲ درصد تفاوتهای فردی در نمرات پس آزمون سلامت روان بر اثر آموزش شکرگزاری به شیوه توجه ذهن آگاهانه میباشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که دو گروه از نظر سلامت روان تفاوت معناداری دارند و آموزش شکرگزاری به شیوهی توجه ذهن آگاهانه به خالقیت و ربوبیت خداوند باعث افزایش سلامت روان دانشجویان خوابگاهی شده است.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، شکرگزاری ، توجه ذهن آگاهانه ، خالقیت و ربوبیت خداوند